[waar helderheid zich in een kamer
- bevrijd van elke vorm - stil als stof zicht legt
noemt zich dat kleurloos dan of is het licht]
aarde ontwaakt in violet uit nacht
en tussenruimtes wijken randen
in hun korset van strakke lijnen
dingen veranderen zacht
de volle glans van zon in het gezicht
reeds reikt de voormiddag naar smaragd
van donkere wouden, zeeën en hun groene stromen
in helder saffraan middaggloed; het schijnt als moet
zich alles stil nu houden
langzaam drijven landen
in het oranje van de avond weg naar ’t ongewisse
en steeds maar verder nachtwaarts zeilend
valt alles op zichzelf en in azuur terug en dag verstomt
gebroken kleurt het donker, blauw
[is duister slechts afwezigheid van licht
of is het toch misschien een kleur, een ander zicht?]
sunset 26-12-2015