7 uur in de ochtend, schreeuwende meeuwen vechtend voor een stuk brood, scherend over het IJ.
Sta ik op een winderig perron 14A op Amsterdan Centraal. Langzaam zie ik 2 rode lichten van de Thalys verdwijnen in de mist, waar de vroege zon probeerd een goude streep doorheen te jagen.
Ik ben te laat om je te zien vertrekken naar de stad waar je niet alleen mag zijn, de stad van gevoelens, samendelend in het Rouge avond licht.
Een duif met een patatje in zijn bek kijkt me aan, ....ik zet mijn verdwijnde mist gedachten van me af en neem de trap naar beneden de Westtunnel in, denkend aan jouw, slenterend door de dromerige Avenue Foch.